علی مطهری: نیروی انتظامی اقتدار کافی ندارد - سفر به هند

عرض اندام ها و عربده کشی های لات ها و اراذل همواره در وقتی است که احساس می نمایند پلیس اقتدار لازم را ندارد. شاید نوع رفتار قوه قضائیه هم در ظهور این پدیده مؤثر باشد. لاتی که احساس می نماید بعد از ارتکاب یک جنایت به راحتی از زندان آزاد می گردد، طبعا جری و سرکش می گردد و نفس کش می طلبد.

اقدام اخیر نیروی انتظامی مبنی بر خیابان گردانی اراذل مجرم آثار خوبی داشت، گرچه کتک زدن ضمنی آن قانونی نبود، زیرا مجازات آن ها همان است که دادگاه معین نموده است نه بیشتر. نگاهی به عملکرد پلیس راهور نیز نشان می دهد که نیروی انتظامی ما اقتدار کافی ندارد؛ مثلا هنوز راننده و عابر پیاده به وظایف خود آشنا نیستند.

هنوز بیشتر رانندگان ما نمی دانند که وقتی عابر روی خطر عابر پیاده است باید سرعت خود را کم نمایند و با فاصله چند متری از عابر بایستند نه اینکه سرعت خود را زیاد نمایند که مبادا عابر عبور کند و اگر هم می ایستند به گونه ای بایستند که سپر خودروی آن ها مماس بر لباس عابر گردد. بسیاری از عابران نیز حق تقدم خودرو را زمانی که چراغ عابر قرمز است رعایت نمی نمایند. وظیفه کیست که این عادت را اصلاح کند؟ آیا جزء وظیفه پلیس است؟ پلیس یکی از مربیان جامعه است.

باید در برنامه ای دو ساله مسئله راننده و عابر را حل نماید، همان طور که مسئله کمربند ایمنی را حل کرد. زشت است که به هر کشور دیگر، حتی کشور های همسایه می رویم، می بینیم شرایط آن ها از این نظر بهتر از ماست. متأسفانه چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب، دولت ها به فکر اصلاح این گونه امور نبوده اند درحالی که در کشور های توسعه یافته به شدت به این امور اهمیت می دهند؛ چون با نظمی که به وجود می آید، سایر امور جامعه نیز بهتر انجام می گردد و از صدمات و تلفات انسانی که موجب هزینه های هنگفت است جلوگیری می گردد. وزارت کشور و شهرداری ها که مسئول مستقیم این امر هستند اراده ای برای برطرف این کاستی ندارند.

جالب است که اساسا خط کشی محل های عبور عابر پیاده در بیشتر موارد به سختی قابل رؤیت است و برای راننده و عابر چندان معین نیست، یعنی پلیس و شهرداری ها و وزارت کشور اصلا چند سالی است به این مهم توجه ندارند و مجلس و شورا های شهر هم بی تفاوت اند.

زمانی که مجلس بودم سؤالی را از وزیر کشور درباره بی توجهی به این امور مطرح کردم و وزیر در کمیسیون امور داخلی پاسخی داد که قانع نماینده نبود و البته سؤال به صحن نرسید. خوشبختانه حدود دو ماه پیش سرهنگ هادیان، رئیس پلیس راهور کشور، در مصاحبه ای گفت که می خواهیم به موضوع عابر پیاده و راننده سامان بدهیم، ولی هنوز اثری از آن ندیده ایم. نکته دیگری که قابل ذکر است مسئله شیشه های دودی خودروهاست.

تعداد قابل توجهی از خودرو ها شیشه های دودی با درصد بالا دارند؛ به طوری که داخل خودرو دیده نمی گردد و چه جنایت هایی که به این وسیله صورت گرفته است! پلیس می گوید شیشه دودی مثلا بالای 20 درصد ممنوع است، ولی عملا مانع نمی گردد. اینهاست که اقتدار پلیس را کاهش می دهد. همین طور است نوع رفتار پلیس با موتورسواران خاطی که در پیش روی پلیس از چراغ قرمز عبور می نمایند، ورود ممنوع می فرایند یا در پیاده رو حرکت می نمایند.

مورد دیگر، مسئله پیگیری کلانتری ها نسبت به جرم ها و جنحه هایی است که اتفاق می افتد. بار ها نقل شده است که مردم می گویند به کلانتری مراجعه کردیم و گفتیم این سرقت از منزل ما شده یا تلفن همراه من را ربودند، گفته اند برو خدا را شکر کن، این در مقابل دزدی هایی که می گردد کوچک است و آن را جدی نمی گیرند، درحالی که کوچک ترین سرقت نیز باید جدی گرفته گردد. البته قبول داریم که نیروی انتظامی با کمبود بودجه و امکانات روبرو است و با این حال خدمات زیادی انجام داده، ولی مهم این است که نگاه این نیرو باید به گونه ای باشد که این گونه امور برایش مهم باشد و اینهاست که به پلیس ما اقتدار می بخشد.