گزیده ای از بهترین اشعار درباره دوست - سفر به هند

خبرنگاران | سرویس سرگرمی - شعر در مورد دوست همیشه مورد توجه شاعران فارسی زبان قرار گرفته است و اشعار درباره رفاقت در ادبیات ما جایگاهی ویژه دارند. در مطلب حاضر اشعاری درباره دوست در قالب های مختلف از شاعرانی چون حافظ، سعدی، مولانا، شهریار و شاعران معاصر آمده است.

آنچه در این مطلب می خوانید:

• شعر کلاسیک فارسی در وصف دوست
• شعر در مورد دوست از مولانا
• شعر حافظ در مورد دوست
• شعر درباره دوست از شهریار
• شعر درباره دوست از دیگر شاعران
• شعر نو در مورد دوست
• اشعار کوتاه درباره دوست
• تک بیتهای ناب درباره دوست

شعر کلاسیک فارسی در وصف دوست

بتا هلاک گردد دوست در محبت دوست

که زندگانی او در هلاک بودن اوست

مرا جفا و وفای تو پیش یک سان است

که هر چه دوست پسندد به جای دوست نکوست

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زاده ست

دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست

هر آنچه بر سر آزادگان رود زیباست

علی الخصوص که از دست یار زیباخوس

دلم ز دست به در برد سروبالایی

خلاف عادت آن سروها که بر لب جوست

به خواب دوش چنان دیدمی که زلفینش

گرفته بودم و دستم هنوز غالیه بوست

چو گوی در همه عالم به جان بگردیدم

ز دست عشقش و چوگان هنوز در پی گوست

جماعتی به همین آب چشم بیرونی

نظر کنند و ندانند کآتشم در توست

ز دوست هر که تو بینی مراد خود خواهد

مراد خاطر سعدی مراد خاطر اوست

سعدی

~~~~~✦ شعر سعدی درباره دوست ✦~~~~~

دارم سر خاک پایت ای دوست

آیم به در سرایت ای دوست

آنها که به حسن سرفرازند

نازند به خاک پایت ای دوست

چون رای تو هست کشتن من

راضی شده ام برایت ای دوست

خون نیز تو را مباح کردم

دیگر چه کنم به جایت ای دوست

دانی نتوان کشید ازین بیش

بار ستم جفایت ای دوست

سنایی

شعر دوست از مولانا

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوشست چون دوست در اوست

از دیده دوست فرق کردن نه نکوست

یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست

~~~~~✦✦✦~~~~~

ای دوست قبولم کن و جانم بستان

مستم کـن وز هر دو جهانم بستان

بـا هـر چـه دلم قرار گیـرد بی تـو

آتش به مـن انـدر زن و آنـم بستـان…

~~~~~✦✦✦~~~~~

شعر حافظ در مورد دوست

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت

باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود

~~~~~✦✦✦~~~~~

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

~~~~~✦✦✦~~~~~

یاری اندر کس نمی بینیم یاران را چه شد

دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی

حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد

~~~~~✦✦✦~~~~~

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

خداش در همه حال از بلا نگه دارد

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

که آشنا سخن آشنا نگه دارد

~~~~~✦✦✦~~~~~

شعر درباره دوست از شهریار

نالد به حال زار من امشب سه تار من

این مایه تسلی شب های تار من

ای دل ز دوستان وفادار روزگار

جز ساز من نبود کسی سازگار من

~~~~~✦✦✦~~~~~

کنون که فتنه فرا رفت و فرصتست ای دوست

بیا که نوبت انس است و الفتست ای دوست

دلم به حال گل و سرو و لاله می سوزد

ز بس که باغ طبیعت پرآفتست ای دوست

مگر تاسفی از رفتگان نخواهی داشت

بیا که صحبت یاران غنیمتست ای دوست

عزیز دار محبت که خارزار جهان

گرش گلی است همانا محبتست ای دوست

~~~~~✦✦✦~~~~~

به تیره بختی خود کس نه دیدم و نه شنیدم

ز بخت تیره خدایا چه دیدم و چه کشیدم

برای گفتن با دوست شکوه ها به دلم بود

ولی دریغ که در روزگار دوست ندیدم

~~~~~✦✦✦~~~~~

شعر درباره دوست از دیگر شاعران کلاسیک

ز سنگ جور تو بی مهر و بی وفا ای دوست

دلم شکسته شد اما چه بی صدا ای دوست

منم که یک سر مویت به عالمی ندهم

ولی تو داده ای آسان ز کف مرا ای دوست

تو قدر دوست چه دانی که هست گوهر عشق

به پیش چشم تو بی قدر و بی بها ای دوست

منم چو گوهر رخشان میان گوهریان

چو گوهری نشناسی مرا چرا ای دوست

کمال عشق بود اعتماد و یکرنگی

به سوء ظن مشکن رونق صفا ای دوست

من از تو شکوه به بیگانگان نخواهم برد

که آشنا نکند شکوه ز آشنا ای دوست

شکایت از تو به جایی نمی برد طلعت

پذیرد آنچه که باشد تو را رضا ای دوست

طلعت بصاری

~~~~~✦✦✦~~~~~

دل بسته ام از همه عالم به روی دوست

وز هر چه فارغیم، بجز گفتگوی دوست

ما را زمانه دل نفریبد به هیچ روی

اِلّا به موی دلکش و روی نکوی دوست

باغ بهشت کاین همه وصفش کنند نیست

جز جلوه ای ز صحن مصفای کوی دوست

گل های باغ با همه شادابی و نشاط

خار آیدم به دیده نبینم چو روی دوست

یک موی یار خویش به عالم نمی دهم

ما بسته ایم رشته جان را به موی دوست

بر ما غم زمانه ز هر سو که رو کند

مائیم و روی دل به همه حال سوی دوست

ما جز رضای دوست تمنا نمی کنیم

چون آرزوی ماست همه آرزوی دوست

احمد شهنا

~~~~~✦✦✦~~~~~

آری ضرورت است تحمل به جور دوست

گر خاطر تو طالب میل رضای اوست

وز غیر میل دوست، طلب می کنی از او

تو دوستدار نفس خودی نی هوای دوست

آنگاه لاف مهرو محبت، توان زدن

کاندر رضای او گذری ز آنچه غیر اوست

از دوست غیر دوست نخواهیم حاجتی

گر دوست با من است جز این ام نه آرزوست

چون کامکار هر دو جهانی به لطف یار

دیگر تو را چه کام و چه فکر و چه جستجوست

جهانگیر ضیائی

شعر نو در مورد دوست

دوست واژه است

واژه ای که از لب فرشته ها چکیده است

دوست نامه است

نامه ای که از خدا رسیده است

نامه خدا همیشه خواندنی است

توی دفتر فرشته ها

واژه قشنگ دوست

ماندنی است

راستی دلت چقدر

آرزوی واژه های تازه داشت

دوست گل ات رسید

واژه را کنار واژه کاشت

واژه ها کتاب شد

دوستت همان دعای توست

آخرش دعای تو

مستجاب شد

عرفان نظرآهاری

~~~~~✦✦✦~~~~~

بعضى آدم ها را باید آنقدر تکثیر کرد

تا مبادا نسلشان منقرض گردد

آنها که دلیلِ حالِ خوبتان هستند

آنها که حتى با فکر کردن بهشان،

لبخند روى لبتان می نشیند

همان آدم هایى که در بدترین شرایط

شما را تمام و کمال پذیرا بودند

دارید اگر از این نایاب ها

دو دستى بچسبیدشان

علی قاضی نظام

~~~~~✦✦✦~~~~~

~~~~~✦ شعر برای دوست صمیمی ✦~~~~~

ای دوست

این روزها

با هرکه دوست می شوم احساس می کنم

آنقدر دوست بوده ایم که دیگر

وقت خیانت است

نصرت رحمانی

~~~~~✦✦✦~~~~~

تو را دوست دارم

چون نان و نمک

چون لبان گر گرفته از تب

که نیمه شبان در التهاب قطره ای آب

بر شیر آبی بچسبد!

تو را دوست دارم

چون دقایق شک و

انتظار و دلواپسی

هنگام گگرددن بسته ای بزرگ

که از درون آن بی خبری!

تو را دوست دارم

چون اولین سفر با هواپیما

بر فراز اقیانوس

چون هیاهوی درونم

لرزش دل و دستم

در آستانه دیداری در استانبول!

تو را دوست دارم

چون گفتن: شکر خدا زنده ام

ناظم حکمت

~~~~~✦✦✦~~~~~

دل من دیر زمانی ست که می پندارد

دوستی نیز گلی ست

مثل نیلوفر و ناز،

ساقه ترد ظریفی دارد

بی گمان سنگدل است آن که روا می دارد

جان این ساقه نازک را

دانسته

بیازارد

در زمینی که ضمیر من و توست

از نخستین دیدار

هر سخن، هر رفتار،

دانه هایی ست که می افشانیم

برگ و باری ست که می رویانیم

آب و خورشید و نسیمش مهر است

گر بدان گونه که بایست به بار آید

زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید

آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف

که تمنای وجودت همه او باشد و بس

بی نیازت سازد، از همه چیز و همه کس

زندگی، گرمی دل های به هم پیوسته ست

تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است

در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز

عطر جان پرور عشق

گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز

دانه ها را باید از نو کاشت

آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان

خرج می باید کرد

رنج می باید برد

دوست می باید داشت

با نگاهی که در آن شوق برآرد فریاد

با سلامی که در آن نور ببارد لبخند

دست یکدیگر را

بفشاریم به مهر

جام دل هامان را

مالامال از یاری، غمخواری

بسپاریم به هم

بسراییم به آواز بلند:

شادی روح تو

ای دیده به دیدار تو شاد

باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست

تازه، عطر افشان

گلباران باد

فریدون مشیری

~~~~~✦✦✦~~~~~

خانه دوست کجاست؟

در فلق بود که پرسید سوار

آسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شن ها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

نرسیده به درخت

کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است

و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است

می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ، سربه در می آرد

پس به سمت گل تنهایی می پیچی،

دو قدم مانده به گل،

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی

و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد

در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی:

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور

و از او می پرسی

خانه دوست کجاست؟

سهراب سپهری

~~~~~✦✦✦~~~~~

من دلم می خواهد

خانه ای داشته باشم پر دوست

کنج هر دیوارش

دوستانم بنشینند آرام

گل بگو، گل بشنو

هر کسی می خواهد

داخل خانه پر مهر و صفامان گردد

یک سبد بوی گل سرخ به ما هدیه کند

شرط وارد گشتن

شستشوی د ل ها

شرط آن

داشتن یک دل بی رنگ و ریاست

به درش برگ گلی می کوبم

روی آن با قلم سبز بهار

می نویسم:

ای یار

خانه دوستی ما اینجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

خانه دوست کجاست

نیلوفر عاکفیان

اشعار کوتاه درباره دوست

دوست مشمار آن که در نعمت زند

لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن دانم که گیرد دست دوست

در پریشان حالی و درماندگی

سعدی

~~~~~✦✦✦~~~~~

باغی که در آن آب و هوا روشن نیست

هرگز گل یکرنگ در آن گلشن نیست

هر دوست که راستگوی و یکرو نبود

در عالم دوستی کم از دشمن نیست

محمد فرخی یزدی

~~~~~✦✦✦~~~~~

نی قصه آن شمع چگل بتوان گفت

نی حال دل سوخته دل بتوان گفت

غم در دل تنگ من از آن است که نیست

یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

حافظ

~~~~~✦✦✦~~~~~

تا نگذری از جمع به فردی نرسی

تا نگذری از خویش به مردی نرسی

تا در ره دوست بی سر و پا نشوی

بی درد بمانی و به دردی نرسی

ابوسعید ابوالخیر

~~~~~✦✦✦~~~~~

~~~~~✦✦✦~~~~~

آن به که در این زمانه کم گیری دوست

با اهل زمانه صحبت از دور نکوست

آنکس که به جمگی تو را تکیه بر اوست

چون چشم خرد باز کنی دشمنت اوست

خیام

~~~~~✦✦✦~~~~~

آری آغاز دوست داشتن است

گرچه پایان راه ناپیداست

من به پایان دگر نیندیشم

که همین دوست داشتن زیباست

فروغ فرخزاد

~~~~~✦✦✦~~~~~

درد جدایی از دوست

از درد جدایی از رحِمِ مادر بیشتر است

بچه نمی فهمد چرا از جای گرم و نرمش پرت شده بیرون

اما ما می فهمیم که تنها شده ایم

فریبا وفی

تک بیتهای ناب درباره دوست

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن

از دوستان جانی مشکل توان بریدن

حافظ

~~~~~✦✦✦~~~~~

زنده بی دوست خفته در وطنی

مَثَل مرده ای ست در کفنی

عیش را بی تو عیش نتوان گفت

چه بوَد بی وجود روح، تنی؟

سعدی

~~~~~✦✦✦~~~~~

نه چنین حساب کردم چو تو دوست می گرفتم

که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد

سعدی

~~~~~✦✦✦~~~~~

~~~~~✦✦✦~~~~~

از بس که مهر دوست به دل جا گرفته است

جایی برای کینه دشمن نمانده است

اظهری کرمانی

~~~~~✦✦✦~~~~~

ای دوست به دوستی قرینیم تو را

هرجا که قدم نهی زمینیم تو را

مولانا

~~~~~✦✦✦~~~~~

ما دل به غم تو بسته داریم ای دوست

درد تو به جان خسته داریم ای دوست

ابوسعید ابوالخیر

~~~~~✦✦✦~~~~~

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم

چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم

امام خمینی

~~~~~✦✦✦~~~~~

با غبار راه معشوق است راز آفتاب

خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست

حسین منزوی

~~~~~✦✦✦~~~~~

به همان قدر که چشم تو پر از زیبایی است

بی تو جهانی من ای دوست پر از تنهایی است

بهروز یاسمی

کلامی با شما

تعریف شما از دوستی و رفاقت چیست؟ چقدر حضور دوستان در زندگی شما اهمیت دارند و برای نگه داشتن روابط دوستی چقدر حاضرید از خودگذشتگی کنید؟ دیدگاه های خود را برای ما بنویسید و اگر شعرهای زیبایی در مورد دوست می شناسید که در مطلب ما جای خالی آن حس می گردد آن را با ما و خوانندگان این مطلب در میان بگذارید. پیشنهاد می کنیم متن زیبا برای دوست خوب و صمیمی با لحنی به یادماندنی و 31 متن برای دوست قدیمی با تم های مختلف را نیز در خبرنگاران بخوانید و در صورت تمایل از این متن ها استفاده کنید.

منبع: setare.com