3 عارضه آنفلوآنزا - سفر به هند

3 عارضه آنفلوآنزا

با عوارض ریوی، قلبی و عصبی این بیماری شایع فصل سرد آشنا شوید

از روزی که بحث آنفلوآنزا و همه گیری آن سر زبان ها افتاده است، کمتر کسی را می بینید که درباره این بیماری از پزشکان سوال نکند. موج های مختلف آنفلوآنزا هم دست بردار نیستند و یکی پس از دیگری در راه اند. یکی از سوالاتی که این روزها از زبان بیماران در مطب می شنویم درباره عوارض ناشی از آنفلوآنزاست. اگر این، سؤال شما هم هست؛ توصیه می کنیم مطلب زیر را بخوانید.

بیماری آنفلوآنزا به دو صورت بدون عارضه و عارضه دار بروز می کند. نوع بدون عارضه آن از حمله ناگهانی بیماری بعد از یک دوران نهفتگی یک یا دو روزه آغاز می شود و مهم ترین علایم تب بالای 38 درجه، سردرد، درد عضلات، خستگی و کوفتگی شدید، آب ریزش بینی، اشک ریزش، سرفه خشک، سوزش گلو، عطسه، لرز و بی اشتهایی است که بعد از 3 تا 7 روز با استراحت و مصرف مایعات خود به خود بهبود پیدا می کند اما گاهی آثار کوفتگی تا دو هفته در بدن باقی می ماند. اما گاهی آنفلوآنزا عارضه دار می شود و گرفتاری های زیادی برای فرد مبتلا به وجود می آورد. این عوارض در 3 گروه مهم تقسیم بندی می شود. گروه اول عوارض ریوی، گروه دوم عوارض قلبی، گروه سوم عوارض عصبی است. مهم ترین عارضه ریوی آنفلوآنزا شامل پنومونی و کروپ یا خروسک است.

عوارض ریوی آنفلوآنزا

التهاب ریه یا پنومونی یکی از عوارض ناشی از آنفلوآنزا است، به طوری که این عارضه مهم، شایع ترین علت مرگ و میر هم گزارش شده است. یکی دیگر از عوارض ریوی آنفلوآنزا هم خروسک است. با این دو عارضه آشنا شوید:

التهاب ریه (پنومونی):

این عارضه باعث دشواری در تنفس می شود و انواع گوناگونی دارد که شدت آنها از خفیف تا حالات تهدیدکننده حیات فرق دارد. التهاب ریه (پنومونی) می تواند یک ریه یا هر دو ریه را مبتلا کند. التهاب هر دو ریه را گاهی اوقات پنومونی دوطرفه می نامند.

ویروس ها از جمله ویروس آنفلوآنزا مسوول نیمی از کل موارد التهاب ریه (پنومونی) گزارش شده است. از آنجا که پنومونی اغلب، علایم یک سرماخوردگی یا آنفلوآنزا را تقلید می کند، بسیاری از مردم متوجه ابتلا به آن نمی شوند. علایم، بسته به میکروب یا ویروس مولد پنومونی متغیر است.

پزشک با گوشی ریه های شما را سمع می کند تا آنها را از نظر وجود اصوات غیرطبیعی مثل قل قل، اصوات کوتاه و تیز (رال) و اصوات بلند و خشن (رونکای) بررسی کند. این صداها می تواند نشانه التهاب ناشی از عفونت باشد. پزشک برای تشخیص محل و مقدار توسعه عفونت، یک عکس اشعه ایکس از قفسه سینه درخواست می کند. گاهی اوقات هم نمونه ای از خلط شما ممکن است برای تشخیص عفونت آزمایش شود.

اگر التهاب ناشی از بیماری، تعداد زیادی از کیسه های هوایی ریه را درگیر کند، به طوری که با توانایی تنفس تداخل پیدا کند، می تواند مرگ افراد را در پی داشته باشد. در برخی موارد این التهاب وارد جریان خون می شود که به این حالت باکتریمی مهاجم گفته می شود. به این ترتیب، التهاب به سرعت و به شدت به سایر اعضا سرایت کرده و ممکن است آبسه های پر از چرکی را خلق کند.

برخی مواقع مابین لایه های پرده های جنب که سطح ریه ها و همچنین سطح داخل دیواره قفسه سینه را می پوشانند، مقداری مایع تجمع می یابد. به این حالت نشت جنبی گویند. اگر ریه های شما عفونی شوند مایع می تواند در این ناحیه جمع شده و عفونی شود. در زمان ابتلا به پنومونی ناشی از آنفلوآنزا به درمان طبی مناسب، استراحت در بستر و مراقبت دقیق نیاز دارید. درمانی که به وسیله پزشک توصیه می شود به علت و شدت پنومونی شما بستگی دارد. به همین دلیل توصیه می شود برای پیشگیری از پنومونی ناشی از آنفلوآنزا، واکسن زدن را از قلم نیاندازید.

خروسک:

کروپ یا خروسک یکی دیگر از عوارض ناشی از آنفلوآنزاست اما به مقدار التهاب ریه خطرناک نیست. خروسک به التهاب تارهای صوتی (حنجره) و راه هوایی که درست در زیر آن قرار گرفته اطلاق می شود. این عارضه ناشی از آنفلوآنزا بیشتر از همه می تواند بچه ها را گرفتار کند. در کروپ به علت تنگی راه هوایی، صدا خشن و تنفس مشکل می شود. نشانه های خروسک معمولا شب ها بدتر می شوند و ممکن است بین 5 تا 7 روز طول بکشند. همان طور که اشاره شد بچه ها زیر 5 سال بیشتر در معرض خطر خروسک قرار دارند زیرا راه های هوایی کوچک آنها در برابر تنگی ناشی از التهاب آسیب پذیرتر است. نشانه های این بیماری در بچه ها زیر 3 سال برجسته تر است.

اغلب موارد خروسک جدی نبوده و در منزل هم قابل درمان است اما اگر کودک شما پس از ابتلا به آنفلوآنزا، خروسک گرفت و دچار استریدور یا نشانه های زجر تنفسی شد باید او را نزد دکتر ببرید. این نکته را هم بدانید که استریدور، نوعی صدای خشن و پرفرکانس است که هنگام نفس کشیدن بچه پس از چند سرفه شنیده می شود.

تشدید بیماری های زمینه ای

آنفلوآنزا می تواند باعث تشدید بیماری های زمینه ای مثل آسم یا برونشیت شود. همان طور که می دانید آسم بیماری مزمنی است که در پی التهاب مجاری هوایی اصلی ریه ها ایجاد می شود. عضلات دیواره های نایژه ها تنگ و کشیده شده و غشای مخاطی که سطح داخلی این مجاری را می پوشاند مخاط بیشتری ترشح می کند که خود باعث تنگی راه های هوایی می شود. این موضوع می تواند به هر اتفاقی از یک خس خس جزیی گرفته تا مشکل شدید تنفسی منجر شود.

بیماری آنفلوآنزا می تواند از افراد مبتلا به آسم را دچار مسائل و گرفتاری های بیشتری کند، به طوری که حتی باعث حملات آسم شود.

خوشبختانه آسم یک بیماری قابل درمان است و اغلب حملات و مرگ و میر ناشی از آن قابل پیشگیری است. به همین دلیل اگر آسم دارید و دچار آنفلوآنزا شده اید، بهتر است به پزشک تان مراجعه کنید و در صورت صلاحدید پزشک مصرف داروها و اسپری هایتان را افزایش دهید. برخی از سالمندان هم دچار بیماری های انسدادی مزمن ریوی موسوم به Copd هستند که ابتلا به آنفلوآنزا در آنان هم می تواند این بیماری ها را تشدید کند. این افراد که دچار التهاب در نایژه های ریه هستند با تحریک ویروس آنفلوآنزا باعث اختلال در دستگاه مجرای هوا و حملات سرفه می شوند. این التهاب همچنین باعث می شود غدد موجود در نایژه ها، مقادیر زیادی خلط تولید کرده و احتقان ریه را افزایش دهند و باعث اختلال تنفسی شوند. این بیماری مزمن و عودکننده است که ممکن است پایدار و کشنده هم بشود. به همین دلیل توصیه می شود اگر سیگاری هستید و بیماری انسدادی مزمن ریوی هم دارید حتما هنگام بروز علایم آنفلوآنزا از کشیدن سیگار خودداری کرده و از مناطقی که آلودگی هوا وجود دارد، اجتناب کنید.

عوارض قلبی آنفلوآنزا

آنفلوآنزا می تواند روی عضله قلب هم تأثیر بگذارد. پزشکان از میوکاردیت و پریکاردیت به نام رایج ترین عوارض قلبی آنفلوآنزا نام می برند:

میوکاردیت:

همان طور که می دانید لایه عضلانی بافت قلب میوکارد نام دارد. میوکاردیت، التهاب عضله قلب است و معمولا عارضه یک بیماری عفونی مثل سرماخوردگی یا آنفلوآنزا است. میوکاردیت می تواند خطرناک باشد اما نتیجه آن به علت به وجود آورنده آن هم بستگی دارد. علل شدید، حتی به نارسایی قلب و مرگ منجر می شوند اما در بیشتر موارد، میوکاردیت، التهاب از بین می رود و قلب سلامتی مطلوب خود را بازمی یابد. برای درمان میوکاردیت ناشی از آنفلوآنزا باید تا بازگشت قلب به حالت طبیعی از ورزش های سنگین پرهیز کرد. یک رژیم غذایی مناسب با تاکید بر محدودیت مصرف نمک و در صورت معین شدن علت زمینه ساز بیماری مثل آنفلوآنزا، درمان علت آن حایز اهمیت است. اگر پزشک متوجه یک ریتم غیرطبیعی در قلب شما شود بستری شدن در بیمارستان، مراقبت مداوم از ریتم قلبی و تجویز داروهای مناسب ضدآریتمی تا بازگشت ضربان قلب به حالت طبیعی انجام می شود.

پری کاردیت:

پری کاردیت هم یکی دیگر از عوارض آنفلوآنزاست که می تواند قلب را گرفتار کند. پریکارد کیسه ای است که قلب را دربرمی گیرد. این کیسه دارای یک سطح داخلی صاف است. سطح خارجی محکم آن را که از جنس بافت رشته ای است، پریکارد جداری می گویند. پریکاردیت، التهاب پریکارد است که ممکن است به علت آنفلوآنزا یا عفونت های دیگر رخ دهد. این بیماری اصولا در مردان سنین 20 تا 50 سال و اغلب در پی عفونت تنفسی رخ می دهد. در نتیجه التهاب، هنگام سایش پریکارد و لایه خارجی قلب روی یکدیگر، فرد دچار درد می شود.

اگر مقدار زیادی مایع در پریکارد جمع شود و روی قلب فشار آورد مانع از پر شدن مطلوب قلب می شود. به این حالت تامپوناد قلبی گویند. عوارض ناشی از آنفلوآنزا می تواند حتی موجب تجمع مایع و تامپوناد قلبی شود، در نتیجه این حالت محدودیت جریان خون به ریه ها و سایر قسمت های بدن ایجاد می شود. تامپوناد حاد قلبی یک اورژانس طبی است و به مداخله سریع پزشکی نیازمند است. در درمان پریکاردیت پس از آنفلوآنزا از داروهای مسکن ضدالتهابی برای تسکین درد و سرکوب التهاب استفاده می شود. در صورت احتباس آب و ایجاد تورم، داروهای ادرارآور تجویز می شوند.

عوارض عصبی ناشی از آنفلوآنزا

یکی از شایع ترین عوارض عصبی ناشی از آنفلوآنزا اختلالی موسوم به گیلن باره است. اگر چه عارضه گیلن باره پس از آنفلوآنزا بسیار نادر است اما با این حال می تواند میانسالان را درگیر کند و به سرعت باعث ضعف عضلات و بی حسی شود، بنابراین اگر پس از ابتلا به آنفلوآنزا دچار ضعف شدید عضلات دست و پا، ساعد و بازو شدید و تنفس تان هم دچار مشکل شد، می توانید به بروز این اختلال مشکوک شوید و به سرعت به بخش مرکز درمانی مغز و اعصاب مراجعه کنید. بنابراین بازهم توصیه می کنیم برای پیشگیری از آنفلوآنزا نکات بهداشتی را از قلم نیاندازید. همچنین شستشوی مکرر دست با مواد ضدعفونی کننده و ژل های شستشوی دست از جمله راه هایی است که می تواند شما را در برابر عوارض آنفلوآنزا ایمن سازد.

منبع: http://www.salamat.com

منبع: راسخون