میزان خانوارهای اجاره نشین در ایران - سفر به هند

به گزارش بنا به گزارش مرکز آمار تحت عنوان شاخص های عدالت اجتماعی، 67 درصد از جمعیت شهری کشور در واحد هایی سکونت داشته که مالک آن بوده اند، این شاخص برای مناطق روستایی نیز به بالغ بر 86 درصد می رسد. فرایند این شاخص در طول دهه 90 نشان میدهد که در سال 98 درصد جمعیت اجاره نشین در مناطق شهری نسبت به ابتدای دهه 90 افزایش داشته است. همچنین در سال 98 در مناطق روستایی تنها 4.5 درصد اجاره نشین بوده اند.

نحوه سکونت؛مالک یا اجاره نشین

شرایط خانوار شهری بر حسب نحوه تصرف واحد مسکونی در سال 98 بدین شکل است که 67 درصد خانواده های ایرانی مالک خانه هستند که در آن سکونت داشته و 24.1 درصد از آن ها نیز در خانه های اجاره ای ساکن هستند، 8.9 درصد نیز شرایط سکونتشان در گروه سایر واقع شده است یا به بیان دیگر نحوه تصرفی که از محل سکونت خود دارند معین نیست.

در طول دهه 90 نسبت ساکنین خانوار شهری به محل سکونتشان تغیر محسوسی نکرده است. در ابتدای دهه 67.4 درصد مالک و 23 درصد نیز مستأجر بوده اند. به بیان دیگر در طول دهه 90 درصدی جزئی از درصد مالکین کاسته شده و درصدی جزئی نیز به اجاره نشینان اضافه شده است. در بین سال های دهه 90 سال 95 بیشترین درصد اجاره نشینی را با 25.2 درصد به نام خود به ثبت رسانده است. آمار دقیقی از این شاخص برای هر شهر منتشر نگشته است. با توجه به اینکه در بعضی از کلان شهر ها بسیار بالا است، به احتمال بسیار بالا درصد افزادی که در شهر هایی مانند تهران مالک واحد محل سکونت خود هستند، کمتر از میانگین مذکور است.

اقلیت اجاره نشین در مناطق روستایی

همان طور که قابل پیش بینی هم بوده است، درصدی بیشتری در مناطق روستایی مالک محل سکونت خود هستند نسبت به مناطق روستایی. در سال 98 حدود 86.6 درصد روستاییان مالک واحد های مسکونی خود بوده و 4.5 درصد آنان نیز در خانه های اجاره ای سکونت داشته اند. 8.8 درصد جمعیت مناطق روستایی نیز نسبتشان(تملک یا اجاره ای) با محل سکونت معین نیست.

به مانند جمعیت شهرنشین، شرایط این شاخص برای روستاییان نیز در دهه 90 دچار تغییر محسوسی نشده است.در ابتدای دهه 85.9 درصد جمعیت مناطق روستایی کشور مالک و 5.2 درصد نیز در واحد اجاره ای ساکن بوده اند. البته در سال 96 درصد جمعیت روستاییانی که مالک محل سکون خود بوده اند به 87.5 درصد رسید، اما در سال 97 و 98 کاهش یافت.

علت اصلی اینکه در روستا درصد جمعیت بیشتری مالک محل سکونت خود هستند، بالا بودن قیمت در شهر ها است. این نکته نیز حائز توجه است که در طول دهه 90 به درصد ماکین روستایی اضافه شده، و از درصد مالکین شهری کاسته شده است.این موضوع می تواند بیانگر رشد بیشتر قیمت در مناطق شهری باشد تا مناطق روستایی.