رازهایش را به ستارگان می گوید - سفر به هند

نماز لیله الدفن مهرداد پسر عبدالحسین هم خوانده شد و بخشی از خاطرات شیرین مشترک ما به تلخی در آغوش خاک سرد آرمید.

دیگر تمام شد.

همواره پیش از آن که فکر کنی اتفاق می افتد

باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم.

...فضای مجازی، فیلم ها، عکس ها، صفحات مجله و روزنامه ها، حضور مؤثر در جام ملت های آسیا 1996 امارات، خاطره توپ ربایی زیبای مهرداد میناوند و سانتر دقیق او برای به ثمر رسیدن گل تساوی تیم ملی ایران در بازی رده بندی جام ملت ها مقابل کویت، آن گل معروف به تایلند، جام جهانی 1998 فرانسه و...

همواره همین طور است. وقتی ستاره ای روی زمین خاموش می گردد، همه رجوع می کنیم به حافظه تاریخی مان. خاطرات و نوستالژی روزهایی که هر کدام یا همه از آن عزیز به سفر رفته داریم. مهرداد میناوند در میان آن نسل طلایی ستاره های ملی، در لذت شادی های ما با تماشای گروهی فوتبال، در هیجان روزهای نوجوانی روی دیوار اتاق خیلی ها و نه فقط در خاطرات سرخ ما، بلکه در حافظه پای چپ و راست بسیاری از جوانانی بود که بعد از دیدن فوتبال آن نسل می خواستند شبیه او و دوستانش باشند. حالا که شماره 25 محبوب ما رفته است و با ناباوری مرور می کنیم داستان نه چندان بلند زندگی اش را، در می یابیم که او عجله داشته است. پرسپولیس، تیم ملی جوانان، بزرگسالان، روزهای درخشش در آسیا، راهیابی به فوتبال اروپا و آن کفش هایی که در 31 سالگی آویزان کرد. زندگی خلاصه، کوتاه و مفید و این پایان در 45 سالگی. آن قدر ناگهانی که زبان به خداحافظی نمی چرخد و ما در این سال کرونا به خودمان تسلی می دهیم که او به گفته خودش در یکی از آن فیلم های فضای مجازی حجرالاسود را بوسیده است، در سر شوری داشته، به اوج آسمان بازگشته و حالا دارد رازهایش را به ستارگان می گوید.

آرزو قنبری - گروه ورزش / روزنامه خبرنگاران